ارزیابی جدایش کاتدیک پوشش پلی‌یورتان حاوی رنگدانه نسل جدید بر پایه فسفات

غیر سمی بودن رنگدانه‌های فسفات روی آنها را به عنوان جایگزینی مناسب برای رنگدانه‌‌های بر پایه کرومات، جهت استفاده در پوشش‌های محافظ سطح مطرح ساخت. ولی عدم کارایی مناسب رنگدانه فسفات روی باعث به وجود آمدن نسل‌های جدیدی از این رنگدانه‌ها، با حفظ غیر سمی بودن و افزایش کارایی شد. این تحقیق با هدف ارزیابی عملکرد بازدارندگی رنگدانه فسفات روی آلومینیم (ZPA)، به عنوان نسل دوم از رنگدانه‌های فسفات روی اصلاح یافته، انجام پذیرفت. بدین منظور خواص جدایش کاتدیک و چسبندگی مربوط به پوشش‌های پلی‌یوتان، حاوی غلظت‌های حجمی‌های مختلف از رنگدانه‌های فسفات روی و فسفات روی آلومینیم، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از آزمون چسبندگی Pull-Off ، در دو حالت تر و خشک نشان داد که با تغییر نوع و مقدار درصد حجمی رنگدانه استفاده شده در پوشش، میزان افت چسبندگی نمونه‌ها پس از غوطه‌وری در محلول 3.5% کلرید سدیم، از یکدیگر متفاوت خواهد بود. همچنین در آزمون جدایش کاتدی مشاهده شد که پوشش‌هایی که از افت چسبندگی کمتری برخوردار بودند، میزان جدایش کمتری، نسبت به مابقی پوشش‌ها داشتند. لذا عملکرد مناسب پوشش‌های حاوی درصد حجمی‌های بهینه از رنگدانه‌های فسفات روی(ZP) و فسفات روی آلومینیم (ZPA) در آزمون‌های انجام شده، احتمال تشکیل لایه‌ا‌ی محافظ در فصل مشترک فلز/پوشش را توسط رنگدانه‌های مذکور را مطرح ساخت.